اگر فکر می کنید رقابت در انتخاب نوع لباس در آغاز هر بهار فقط به شما اختصاص دارد و تنها این شما هستید که با انتخاب نوع پوشش خود ، سعی می کنید خود را در آغاز هر سال یک سر و گردن بالاتر از بقیه نشان دهید و زبانزد خاص و عام گردید ، سخت در اشتباه هستید.

گروه دیگری هم هستند که رقابتی بسیار شبیه به این مسابقه بهاری شما دارند و در تلاش هستند تا جلوه ای از یک حرکت نو را به نمایش بگذارند و خود را در ذهن ها ماندگار کنند. این گروه همان فوتبالیست هاهستند که در بهار خود یعنی همان زمانی که توپی را از خط دروازه عبور می دهند یک رقابت تمام عیار را در نشان دادن شادی پس از آن به نمایش می گذارند و باور کنید همان لذتی را می برند که شما در موقع پوشیدن لباس های نویتان در پای سفره هفت سین احساس می کنید.

این شادی ها در دهه های قبل از 70 میلادی یعنی آن زمانی که تلویزیونی به صورت امروزی وجود نداشت تا یک مسابقه فوتبال را به شکل فراگیر نشان دهد اهمیت آنچنان نداشت. اگر گلی به ثمر می رسید تمام آدم های کنار زمین از توپ جمع کن گرفته تا عکاس ها ، بازیکنان ذخیره و حتی تدارکات تیم حریف! به داخل زمین می ریختند تا مجالی برای نشان دادن شادی پس از گل برای شما نباشد. اما با قانون مند شدن بیشتر فوتبال و منع ورود این افراد به زمین کم کم فوتبالیست ها یاد گرفتند که چگونه پس از گل ها شادی کنند. اگر به عادت چندین سال گذشته ، صدا و سیما اقدام به پخش بازی های قدیمی کند  شما به چشمان خود خواهید دید که بازیکنان قدیمی حتی نمی دانستند که پس از گل می توانند در زمین بدوند و اکثرا در سرجای خود بالا و پایین می پریدند تا شما از شادی آن زمان آن ها خنده تان بگیرد. شاید در آن دوران زیبا ترین و معروف ترین شادمانی ها را بازیکنانی نظیر کاپلو ، جی جی ریوا و جورجیو کینالیا انجام می داند که پس از گلزنی یک شیوه را برای شادی انتخاب کرده بودند و دستان خود را به نشانه تشکر رو به آسمان می بردند. همچنین شادی یورگن کلیزمن پس از گل هایش یک حرکت ابداعی بود که هنوز هم توسط بازیکنان فوتبال انجام می شود و آن شیرجه زدن بر روی زمین چمن بود.

شادی های تاریخی دیگر در این ایام متعلق به مارادونا بود که برای اولین بار بوسه زدن بر آرم تیم و یا پرچم کشور را جا انداخت. رودی گولیت ضمن تکان دادن موهای منحصر به فرد خود رو به عقب می دوید و بازیکنان را به شادی بیشتر تهییج می کرد و فان باستن هم به حالت ورزشکاران رشته پیاده روی به شادی می پرداخت. شادی های پلاتینی و فالکائو هم در نوع خود بسیار جذاب بود که برای شادی از تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین استفاده می کردند.

اما با شروع دهه نود که فوتبال بیشتر از همیشه در جهان رسوخ کرد و دیگر همه از دورترین نقطه جاده ابریشم تا شاخ آفریقا می دانستند توپ گرد و مستطیل سبز چیست شادی ها حال و هوایی تازه به خود گرفت. از شادی های معروف این سال ها می توان به شادی باتیستوتا بازیکن تیم فیورنتینا در دیدار برابر بارسلونا اشاره کرد که در برابر نزدیک به 90 هزار تماشاگر نیو کمپ انگشت اشاره خود را برابر بینی اش گذاشت تا از این طریق آن ها را وادار به سکوت کند. این شیوه جنجالی برای شادی پس از گل ، برای اولین بار توجه رسانه ها و سایر بازیکنان را به خود جلب کرد. از شادی های معروف دیگر در این زمان شادی دل وکیو بازیکن تیم رم بود که دستان خود را پشت گوشش می گذاشت تا تماشاگران با صدای هرچه بلند تر او را تشویق کنند. و شادی دیگر بازیکن تیم رم یعنی مونتلا که خود را به واسطه آن به هواپیمای یک نفره معرف کرده است.

اختراع شادی پس از گل تقریبا به یکی از لذت بخش ترین کارهای این رشته تبدیل شده است و همه منتظر هستند تا شیوه ای جدید از یک شادی توسط یک بازیکن اختراع شود. بعضی اوقات بروز شادی از گل زدن به خالی کردن خشم و نوعی تلافی مبدل می شود. همانند شادی فان بویمل در بازی رئال مادرید و بایرن در برابر تماشاگران تیم رئال که با اهانت به آن ها هم همراه بود و تا مرز محروم کردن این بازیکن هم پیش رفت و برخی دیگر هم عقیده های سیاسی و گاهی فاشیستی خود را با آن مطرح می سازند.

به هر شکل در اروپا رقابت در این قسمت هم به اوج خود رسیده است و شاید بتوان فاتح این رقابت در سالی که گذشت  فرانچسکو توتی بدانیم که بعد از باز کردن دروازه استرالیا در جام جهانی شادی جدید و عجیب دیگری را به دنیای فوتبال معرفی کرد. این رقابت در ایران هنوز به شکل جدی مطرح نشده است و بسیاری از گلزنان ایرانی برای شادی پس از گل خود برنامه خاصی ندارند و به صرف دویدن و در آغوش گرفتن همبازی های دیگر خود قناعت می کنند. شاید بتوان جنجالی ترین شادی پس از گل در تاریخ فوتبال ایران را به مهدی هاشمی نسب منصوب کنیم که پس از گلزنی به پرسپولیس با پیراهن استقلال تا مرز سکته هم پیش رفت و نزدیک بود جان خود را بر سر این گل با سکته قلبی فنا کند! علی دایی از اولین کسانی بود که در ایران برای شادی پس از گل خود برنامه داشت. او در زمانی که دارای سبیل های پر پشت بود ترجیح می داد انگشت اشاره خود را رو به آسمان کند و بدود اما پس از اینکه اصلاح صورت خود را تغییر داد شادی خود را هم به بالا پریدن و فریاد کشیدن بدل کرد.

در ایران شاید هچ کس به اندازه نیکبخت واحدی به شادی پس از گل خود اهمیت ندهد او تاکنون چند متد جدید برای این شادی عرضه کرده است که نمونه هایی از آن تبدیل کفش به موبایل ، چت کردن در وسط زمین فوتبال و نوشتن مشق در همین مکان بوده است. عجیب ترین شادی او پس از گلش با پیراهن استقلال در بازی با الاتحاد عربستان بود که پیراهن خود را در آورد و به سوی تماشاگران انداخت اما در کمال تعجب ، او داور را هم دریبل زد چراکه یک پیراهن دیگر در زیر آن بر تن کرده بود!! هرچند این شادی تقلیدی از شادی سینیوری بازیکن سال های دور فوتبال اروپا بود اما باعث شد که محبوبیت نیکبخت برای زدن گل دو چندان شود. او اکنون به در آوردن زبان پس از گل هایش قناعت می کند. دیگر بازیکنانی که در حال حاضر در ایران شادی مشخصی پس از گلزنی دارند ، رجب زاده و بیاتی نیا هستند که اولی سر خود را شروع به خاراندن می کند و دومی اصلا شادی نمی کند! و لقب جنجالی ترین شادی سال را هم می توانیم به ابراهیم تقی پور بازیکن صنعت مس دهیم که پس از گلزنی به تیم سابق خود یعنی استقلال اهواز به شدت متاثر شد و شروع به سر و سینه زدن خود کرد!! شادی که برای او جریمه هم به دنبال آورد. و همچنین شادی همراه با تحقیر آرش برهانی در بازی های آسیایی دوحه در بازی برابر چین که خشم یک میلیارد انسان چشم بادامی را برانگیخت!

این ها همه تنها بخشی از میلیون ها شادی است که در دنیای قوتبال انجام می گیرد گاهی این شادی ها در جهت نشان دادن عشق به تیم سابق خود هم به کار می رود که گریه باتیستوتا بعد از گلزنی به فیورنتینا و همچنین ادموند بزیک بعد از گلزنی به پرسپولیس نمونه هایی از این دست است.

هر فوتبال دوستی دوست دارد بهار بازیکنان فوتبال را در کمترین زمان ممکن ببیند تا به واسطه آن از زیبایی آن به اندازه کافی کیفور شود. درست همانند سایر مردم که در پای سفره هفت سین از بهاری شدن طبیعت لذت می برند.

از گلش با پیراهن استقلال در بازی با الاتحاد عربستان بود که پیراهن خود را در آورد و به سوی تماشاگران انداخت اما در کمال تعجب ، او داور را هم دریبل زد چراکه یک پیراهن دیگر در زیر آن بر تن کرده بود!! هرچند این شادی تقلیدی از شادی سینیوری بازیکن سال های دور فوتبال اروپا بود اما باعث شد که محبوبیت نیکبخت برای زدن گل دو چندان شود. او اکنون به در آوردن زبان پس از گل هایش قناعت می کند. دیگر بازیکنانی که در حال حاضر در ایران شادی مشخصی پس از گلزنی دارند ، رجب زاده و بیاتی نیا هستند که اولی سر خود را شروع به خاراندن می کند و دومی اصلا شادی نمی کند! و لقب جنجالی ترین شادی سال را هم می توانیم به ابراهیم تقی پور بازیکن صنعت مس دهیم که پس از گلزنی به تیم سابق خود یعنی استقلال اهواز به شدت متاثر شد و شروع به سر و سینه زدن خود کرد!! شادی که برای او جریمه هم به دنبال آورد. و همچنین شادی همراه با تحقیر آرش برهانی در بازی های آسیایی دوحه در بازی برابر چین که خشم یک میلیارد انسان چشم بادامی را برانگیخت!