ماتراتزی بالاخره اعتراف کرد

 ^{مارکو ماتراتزی مدافع تیم ملی فوتبال ایتالیا بالاخره اعتراف کرد که در فینال جام جهانی سال گذشته مقابل فرانسه به خواهر زین‌الدین زیدان توهین کرده است.}

^{به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه از رم، وی فاش کرد که به خواهر ستاره تیم فرانسه توهین کرده است .}

^{زیدان پس از شنیدن این توهین با سر به سینه ماتراتزی کوبید و قبل از شکست فرانسه در ضربات پنالتی، از مسابقه اخراج شد.}

^{ماتراتزی که قبل از این از فاش کردن اینکه دقیقا چه چیزی به زیدان گفته که باعث شده او با چنان خشمی واکنش نشان دهد، خودداری می‌کرد این اظهارات را به مجله ایتالیایی TV Sorrisi e Canzoni‬بیان کرد. این گفت و گو قرار است روز دوشنبه چاپ شود.}

^{مدافع میانی اینترمیلان که در فینال جام جهانی یک گل و یکی از پنالتی‌های ایتالیا را وارد دروازه حریف کرد قبلا چیز دیگری گفته بود.}

^{وی گفته بود: من فقط برای چند ثانیه پیراهن زیدان را گرفتم اما او با خودخواهی از سر تا پای مرا نگاه کرد و گفت "اگر پیراهنم را می‌خواهی بعد از مسابقه می‌توانی آن را بگیری". من هم با توهین به او پاسخ دادم.}

^{زیدان نیز که پس از جام جهانی از فوتبال خداحافظی کرد پیش از این گفته بود که اظهارات ماتراتزی شخصی و مربوط به مادر و خواهرش بوده است.}

^{پ ن : حالا فوتبال چه ربطی به مسائل خانوادگی( خواهر و مادر‌)! داره من نمیدونم!!}

به عشق تیم شهرم" صنعت نفت آبادان"

تیم صنعت نفت آبادان پس از چند سال دوباره به لیگ برتر ایران بازگشته. چند سالی که برای مردم فوتبال دوست آبادان به اندازه یک عمر عذاب آور بود.

اما این بار مثل دوره گذشته که نفت به لیگ برتر صعود کرد مسئولان این تیم به خانه تکانی(بخوانید: بومی تکانی)! دست نزدند و در تیم امسال نفت آبادان بیش از ۱۰ بازیکن آبادانی(و بومی) حضور دارد که این جای خوشحالیست و واقعا" جای تقدیر دارد چرا که آبادانی که خودش فوتبال خیز ترین و بازیکن ساز ترین نقطه کشور بوده باید از شهرهای دیگر بازیکن بگیرد و حق جوانان آبادانی خورده شود؟

آبادان مهد فوتبال ایران

فوتبال آبادان از قدیم الایام مورد توجه بوده و بازیکنان بزرگی همچون:مرحوم پرویز دهداری؛مرحوم منوچهر سالیا؛ مرحوم علی نکویی؛ غلامحسین مظلومی؛ پرویز مظلومی؛ عبدالرضا برزگری؛ ابراهیم قاسمپور و در سالیان اخیر : مسعود شجاعی؛ محمد علوی؛ مهدی هاشمی نسب؛ بهنام سراج؛ امید شریفی نسب؛ احمد رضا عبدزاده و بسیاری از بزرگان دیگر را به فوتبال ایران معرفی کرده که تعدادی از آنان منشا" افتخار آفرینی برای کشورمان بودند همانند مرحوم پرویز دهداری که معلم اخلاق نام گرفت یا برادرن مظلومی که واقعا" سالها برای فوتبال ایران زحمت کشیدند همینطور ابراهیم قاسمپور که در حال حاضر سرمربی تیم صنعت نفت است در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در ترکیب اصلی تیم ایران قرار داشت.

زمانی که ایرانی ها اصلا" نمی دانستند فوتبال چیست این آبادانی ها بودند که با انگلیسیها فوتبال را در سطح کشور مطرح کردند آن زمان که کشورهای روسیه و انگلستان ایران را اشغال کرده بودند بچه های آبادان با انگلیس ها گل کوچیک بازی میکردند و پایه ساز فوتبالی شدند که اکنون حق این خطه از جنوب کشور که بعد از انقلاب دیگر اثری از آن جوانان پر کشش دیده نمیشود را مثل آب خوردن از بین می برند.

صعود تیم صنعت نفت به لیگ برتر که با حق خوری تهرانی ها یک سال به تاخیر افتاد موجی از شادی را برای مردم فوتبال دوست آبادان به راه انداخت. بحث تبانی کثیف تیم راه آهن با شهید قندی یزد که دیگر پرونده اش بسته شد ولی آبادانی ها از هر چه بگذرند از حقشان نمیگذرند و با پیگیری مسئولان تیم صنعت نفت و فریاد عدالت خواهی آبادانی ها که خواستار احقاق حقشان بودند دوباره تیم محبوبشان به لیگ برتر باز گشت. در حالی که میبایست تیم راه آهن را به لیگ یک میبردند( مثل یوونتوس ایتالیا) با تهرانی بازی این تیم را در لیگ برتر نگه داشتند و به همین خاطر لیگ را ۱۸ تیمی کردند ولی ما در آبادان بی صبرانه منتظر تیم لاشخور راه آهن هستیم و آبادان را به "قتلگاه" آنها تبدیل خواهیم کرد.

مسئولان نفت آبادان بار دیگر مربی کار کشته آبادانی خودش رو به عنوان سرمربی به آبادان آورده- قاسمپور فصل قبل تیم "حتا" امارات را برای اولین بار به لیگ اصلی امارات آورد- تا برای سال اول هدف این تیم بقا در لیگ برتر باشد و ان شاء الله در سالهای بعد با تدبیر مسئولان این تیم ریشه دار و پر طرفدار را به جایگاه واقعی خود برسانند.

اما بازیکنان صنعت نفت در لیگ برتر ۸۶-۸۷ : ایمان پشتکاره، محمد غانمیان، فواد بغلانی، باسم سامری، علی مطوری، توفیق حضیراوی، حسین سلامی، مهدی یزداندوست، محمدمطوری، علیرضا ذلکی، حسین سامری، سعید خلافی، حکیم حزباوی، احسان شیرمردی، روح الله عرب، ارشاد یوسفی، امیر حسین یوسفی، سیاوش سمیع نیا، صابر میر قربانی، دسوزا، ره ناتو و لیو که سه بازیکن آخر خارجی هستند و میر قربانی از مس کرمان ؛ محمد مطوری کاپیتان آبادانی تیم برق شیراز؛ ارشاد یوسفی دروازه بان فصل قبل سایپا؛ امیر حسین یوسفی از صباباتری سهمیه های لیگ برتری و حسن هوری دروازه بان فصل قبل فولاد به عنوان شناخته شده ترین بازیکنان نفت در فصل آینده برای این تیم به میدان می روند.در این تیم بازیکنان جوانی حضور دارند که امیدوارند سالهای آینده به سطح اول فوتبال ایران برسند همانند: ایمان پشتکاره دفاع مستحکم و مهدی یزداندوست که از دوستان خود من هست.

به هر حال تیم فوتبال صنعت نفت آبادان با حمایت طرفداران با تعصب خودش که در گرمای ۵۰ درجه از ساعتها قبل از برگزاری مسابقات به استادیوم میروند( یکیشون خودمم ) تا تیم محبوب خودشان رو که به برزیل ایران(Brazilian) شهرت دارد را با شعار های معروف : "آبادان برزیلته" و "نه قرمز نه آبی فقط زرد طلایی" تشویق کنند و در بازیهای خانگی استادیوم تختی را به جهنمی برای سایر تیمها تبدیل کنند بی صبرانه منتظر شروع مسابقات لیگ هستند تا به ایران ثابت کنیم که هنوز آبادان زنده ست.

اولین بازی تیم صنعت نفت در روز ۲۵ مرداد مقابل تیم پرسپولیس پایتخت است تیمی که همیشه مقابل آبادان زانو زده و در گرمای عذاب آور ۵۰ درجه حرفی برای گفتن نخواهد داشت و با حمایت تماشاگران خونگرم آبادانی استادیوم تختی را برای پرسپولیس به "قتلگاه" تبدیل خواهیم کرد( ببخشید دوستان خیلی حس آبادانیستی- یه چیزی تو مایه های ناسیونالیستی!- من لبریز شده) شعار آبادانی ها برای استقبال از تیم پرسپولیس: "به جهنم آبادان خوش آمدید". البته باز هم تهرانی بازی فدراسیون نشینها یک حق خوری واضح رو نمایان کرد و آن چیزی نبود جز تغییر زمان بازی به ساعت ۱۹:۱۵ دقیقه بود که در آن ساعت هوای آبادان به حدود ۳۵ درجه می رسد در صورتی که اگر بازی همانند سالهای قبل ساعت ۵ ظهر برگزار میشد این یک برتری برای ما بود چون پرسپولیسیها در گرمای ۵۰ درجه به قول خودمون می بریدند ولی حالا با لطف!!! مسئولان برگزاری که تماما" تهرانی هستند این حق از آبادانیها گرفته شد و باید بازی مقابل پرسپولیس را زیر نورافکن های استادیوم تازه تعمیر شده تختی برگزار کنیم.

و لحظه ای که ۷۰ میلیون ایرانی نا امید شدند...

سلام دوستای گلم

دست همتون درد نکنه که تو پست قبلی بهم لطف داشتید و تعداد نظرات از مرز ۱۰۰ تا گذشت (در این لحظه نویسنده مثل خر ذوق مرگ میشود)!!

مقدمه

شکست تیم ملی فوتبال ایران مقابل کره جنوبی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملتهای آسیا یکی از بدترین و تلخ ترین نتایج ایران در تاریخ این مسابقات به حساب می آید چرا که مردم ایران بیش از اندازه به این تیم امید داشتند و بدون تردید ایران را یک پای فینال میدانستند اما باز هم فوتبال روی دیگر سکه را به همگان نشان داد تا بدانیم همیشه امور طبق میل ما پیش نمی رود.

ایران در مرحله گروهی

ایران در این مرحله با تیمهای مالزی چین و ازبکستان همگروه بود.

ما در بازی اول ازبکستان را ۲ بر ۱ شکست دادیم و این در حالی بود که نیمه اول این بازی افتضاح ترین نمایش ممکن را داشتیم. در بازی دوم در شرایطی که چین ۲۰ دقیقه ابتدایی حتی نگذاشت ما از نیمه خودی خارج شویم و با یک بازی حجومی ۲ گل وارد دروازه رودباریان کرد واگر از نام ایران نمی ترسیدند ودر نیمه دوم تدافعی بازی نمیکردند به راحتی توان شکست تیم ما را داشتند و این تساوی را باید مدیون سالها آقایی در فوتبال آسیا باشیم. در بازی سوم تیم ما باید با تیم بسیار ضعیف و آماتور مالزی بازی میکرد و در شرایطی که همه تصور میکردند ایران با تیم دوم خودش به میدان برود و جشنواره ی گل راه بیاندازد در کمال تعجب ما با تیم اصلی تا دقیقه ۷۲ با یک ضربه پنالتی جلو بودیم و در نهایت ۲ بر صفر تیم ضعیف مالزی را شکست دادیم و این در حالی بود که مالزی در دو بازی گذشته خودش ۱۰ گل خورده بود!

به هر حال تیم ما به عنوان تیم اول گروه بالا تر از ازبکستانی که چین را حذف کرده بود به مرحله بعد صعود کرد. و این همان چیزی بود که کادر فنی و بازیکنان از آن به عنوان هدف ما در مرحله گروهی عنوان می شد.

مرحله یک چهارم نهایی و پایان کار

تیم ما در این مرحله باید به مصاف کره ای می رفت که به زحمت و به عنوان تیم دوم گروه خودش بالا آمده بود. در اردوی ما همه فکر می کردند یک پای فینالیم! چرا که نه کره با از دست دادن لژیونرهایش نظیر پارک جی سونگ و لی که در بهترین تیمهای انگلیس بازی میکنند قدرت همیشگی را داشت نه عراق که همیشه مقابل ایران زانو زده ودر مسابقات غرب آسیا مقابل تیم ب ما شکست خورده بود میتوانست مشکل ساز شود.

در بازی با کره ایران با سیستم ۲-۵-۳ پا به میدان گذاشت درون دروازه رودباریان قرار داشت ودر خط دفاع نصرتی مدافع آخر ما بود و رحمان رضایی و سید جلال حسینی در کنار او خط دفاعی ما را تشکیل می دادند. در خط میانی نکونام هافبک دفاعی و آندرانیک و کریمی هم جلوی او هافبک نفوذی بودند همچنین مهدوی کیا پیستون راست و معدنچی پیستون چپ تیم ما را تشکیل می دادند هاشمیان و رسول خطیبی هم مهاجمان ما بودند. در ادامه فریدون زندی و رضا عنایتی به ترتیب به جای معدنچی و هاشمیان به میدان آمدند.

ایران در کل از سه بازی قبل خود بسیار بهتر بازی کرد و نبض بازی در اختیار تیم ما بود اما در فوتبال هیچ موقع به بازی خوب امتیاز نمی دهند و تیمی پیروز میدان خواهد شد که جدای از بازی زیبا و تماشاگر پسند نتیجه لازم را هم کسب کند.

در طول ۹۰ دقیقه ما موقعیت های خوبی داشتیم که شاید بهترینشان نصیب علی کریمی شد که ضربه ی پای چپ او را دروازه بان کره دفع کرد. وقتی کار به وقت اضافه کشید دو تیم با احتیاط بیشتری بازی میکردند چرا که می دانستند یک اشتباه کافیست تا تمام زحمات آنها به هدر برود. در این دقایق روی حرکت زیبای علی کریمی جواد نکونام یک فرصت شوتزنی به دست آورد که اگر تبدیل به گل می شد او به قهرمان ایرانی ها تبدیل می شد.

در اواخر بازی یک تصمیم عجیب و غیر قابل پیش بینی از امیر قلعه نوعی باعث شد تا همه انگشت حیرت به دهان بگیرند که چرا دروازه بانی که در شرایط بازی قرار داشت و با حرکات بازیکنان کره به خوبی آشنا بود را بیرون آورد و طالب لویی را به زمین آورد که حتی نتوانست یک توپ با دستانش لمس کند. درست است که طالب لو در لیگ برتر پنالتی های زیادی را گرفته ولی این دلیل قانع کننده ای برای سپردن این وظیفه مهم به وی نمیتواند باشد.

چیدن بازیکنان برای زدن ضربات پنالتی یکی از مهمترین وظایف کادر فنی بود که خوب از عهده ی آن بر نیامد. رسول خطیبی با ۱۲۰ دقیقه بازی پر فشار دیگر رمقی برایش باقی نمانده بود درست مثل مهدوی کیا در حالی که بازیکنان جانشین یعنی زندی و عنایتی به خوبی از عهده ی وظایفشان بر آمدند. جواد نکونام که پنالتی زن اول تیم ما در جام ملتها بود میتوانست به جای خطیبی خسته قرار بگیرد و حتی به جای تعویض اشتباه وحید طالب لو قلعه نوعی میتوانست از هادی عقیلی که از بهترین پنالتی زنان سپاهان در لیگ برتر بود و بارها پنالتی هایش تبدیل به گل شده بود استفاده کند.

در پایان بازی لی وونگ جائه دروازه بان تیم کره به خاطر بسته نگه داشتن دروازه اش در طول ۱۲۰ دقیقه و مهار دو ضربه پنالتی به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.

به هر حال تیمهای ژاپن؛عربستان؛کره جنوبی و عراق به مرحله نیمه نهایی راه یافتند و ایران در حسرت ۳۵ سال بدون کسب مقام قهرمانی به کار خودش در این مسابقات پایان داد.